Ο Λημνιακός χορός

Απόγευμα Σαββάτου σ’ ένα δωμάτιο λιτό, σ’ ένα πανέμορφο χωριό, σε μια γωνιά του Αιγαίου, σ’ ένα κόσμο αλλοτινό μα και συνάμα αιώνιο, είδα ζευγάρια από διαφορετικές γενιές να χορεύουνε χορούς θεϊκούς, να στροβιλίζονται σ’ αέρινους ρυθμούς, και κείνο το δωματιάκι έγινε το κέντρο του κόσμου, ένας πυρήνας Φωτός εμφανίστηκε στη μέση κι όλοι όσοι ήμασταν εκεί -παραδοσιακοί και μη, χαρήκαμε με την ψυχή μας το Φως το αληθινό - μ’ έναν απλό χορό, μοναχά με μια ζεστή ματιά αδέλφια ξαναγίναμε γύρω από τη φωτιά, χωρίς φρου φρου κι αρώματα – χωρίς τα περιττά – χωρίς όλα τα του κόσμου τα ψεύτικα, χωρίς πολλά πολλά.