Ο σοφός (όπως όπως Αμερική)

Γύφτικο design, όλα πουλιούνται κι αγοράζονται μισοτιμής, γρήγορο φαί Klein , κι αναψυκτικό τεράστιο, είμαστε όλοι fine, ανατολικό προάστιο, ζούμε δε ζούμε, μα όλοι εκεί.. πλαστική ρουτίνα, ντεμέκ τσαχπίνα, μέρα τη μέρα να πνίγεται η φωνή, να γυρίζει ο χρόνος, θα λείπει η ζωή, μάταιη κραυγή.
Θα γυρίσω το σκοτάδι να γίνει μέρα, θ’ ακούω ολημερίς την ΕΡΑ, να σκαμπάζω τα κόλπα τα παλιά, όλα με lifting-νέα-πουροψυχεδελικά, να μη θέλω να μεγαλώσω άλλο, να γίνω λέρα με τιρκουάζ μαλλί και ροζ κορδέλα, έλα, πουλάω όνειρα, κι αν θες, τύφλα να έχουν οι θεές, χαρίζω σύνορα, έχεις ωραία ματοτσίνορα, μαριονέτα της μαριονέτας, μαγεύομαι απ’ τους ήχους μιας τρομπέτας, το τζάμι έχει θολώσει και κάνει κρύο, ανοίγω την πόρτα, καληνύχτα και αντίο.
Στις μικρές στιγμές του ταξιδιού μου τη σπάνε τα ρολόγια και θέλω ν’ ακούω λόγια, έπεσε μεγάλη ευθύνη, μ’ έπιασε πονοκέφαλος κι ήπια μια ασπιρίνη.
Βαθύς ύπνος από τα λόγια, μπέρδεμα του μπερδέματος, συλλογές με πεταλούδες κάνουν παρέα με στριπτητζούδες, καλή τιμή, πρώτη και δεξιά, γλιστρά ο πάγος πάρτο ζερβά, ακόμη κι οι ανηφόρες γίνονται δρόμοι, σε αμπάρια εμπορικών – λάγνοι λοστρόμοι, το κυνήγι των μαγισσών, έχεις χρόνο μεγάλωνε κόμη…