καβάλα σε μια ακτίνα φωτός

Βρισκόμαστε καβάλα σε μια ακτίνα φωτός και για την ακρίβεια σε μια αιγαιακή ακτίνα φωτός.
Θέλουμε να φωτίσουμε μικρές και μεγάλες και κυρίως περίεργες όσο και δύσκολες στιγμές και σκέψεις της καθημερινότητας, τις οποίες οι περισσότεροι από εμάς τις αναγνωρίζουμε και μας προβληματίζουνε, μα λόγω των συχνών και φτηνών προφάσεων που δημιουργεί η ρουτίνα στο μυαλό μας, τελικά τις προσπερνούμε, βάζοντας τες να υποβόσκουν στο λιβάδι των υποσυνείδητων ενστάσεων που τρέφουμε για πολλά απ’ όσα ακούμε και βιώνουμε καθημερινά, μη μπορώντας να συνταχθούμε δυναμικά και καθαρά με τη φωνή του δικαίου, τη φωνή που υπάρχει και μέσα μας και έξω μας, μα που η νέα μόδα των καιρών προς χάριν της προεκτάσεως του παγκόσμιου ανθρώπινου χοιροτροφείου, όχι μόνο δεν βοηθάει να αναδειχθεί και ν’ακουσθεί η φωνή αυτή του δικαίου, μα αντίθετα τέτοιες φωνές πολεμάει με λύσσα εωσότου καταφέρει να κάνει τον πλανήτη μας ένα απέραντο άνθρωπο-χοιροστάσιο όπου πλέον τα πλάσματα ένοικοι του χοιροστασίου θα μοιάζουν με ανθρώπους στην εξωτερική εμφάνιση μα θα είναι στην πραγματικότητα όλοι τους γουρούνια με μόνο ενδιαφέρον την άνεση και την καλοπέραση.
Όλα άρχισαν με τον Ιάσωνα να ξεκλειδώνει την 4η διάσταση ως δια μαγείας.
Ναι καλά ακούσατε, ο Ιάσωνας ξεκλειδώνει την 4η διάσταση.
Το ταξίδι λοιπόν ξεκινάει.
Αρχικά περνάμε το μονοπάτι του φωτός, αυτό που βλέπουμε στην αρχή και στο τέλος της ζωής μας.
Το καθαρό φως μας εντυπωσιάζει και μπαίνουμε στον πειρασμό να κάνουμε μια φανταστική τομή στην ακτίνα φωτός και να δούμε, πως άραγε αυτή θα έμοιαζε;
Έτσι άλλωστε θα είναι πιο εύκολο να ανεβούμε πάνω της , να βολευτούμε και ως καθωσπρέπει μα και καλοπροαίρετοι λαθρεπιβάτες να ξεκινήσουμε το ταξίδι μας.
Το ταξίδι της ίδιας της ζωής είναι ένα διαστρικό ταξίδι, περνάει μέσα από τα άστρα και τους γαλαξίες, συναντά πλανήτες και φτιάχνει χημικές ενώσεις, είναι από μόνο του μια χημική ένωση, παίζει με τις ενεργειακές αντιδράσεις και τελικά δημιουργεί τον κύκλο της ζωής, αυτόν που έχει ως στίγμα αφετηρίας του στον υλικό μας κόσμο μια μήτρα.
Από τη μήτρα και πέρα έχουμε υλική υπόσταση.
Ζούμε την καθημερινότητα και μεγαλώνουμε.
Κάποιοι μεγαλώνουμε μόνο σωματικά, άλλοι μεγαλώνουμε και πνευματικά.
Σε κάθε περίπτωση αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε για όλα όσα συναντούμε μα δεν υπάρχουν ξεκάθαρες απαντήσεις. Αγωνιούμε όταν οι απαντήσεις δεν μας ικανοποιούν και ψάχνουμε να βρούμε τρόπους επίλυσης των προβλημάτων που προκύπτουν στην ψυχοσύνθεσή μας.
Τόσο από τις θολές όσο και από τις μίζερες δικαιολογίες και απαντήσεις που δίνει η κοινωνία μας τελικά τίποτα εκτός από μπέρδεμα δε νοιώθουμε.
Οι κοινωνικοί φορείς εκτός λιγοστών φωτεινών εξαιρέσεων στην προσπάθειά που κάνουν για την φαινομενικά ορθή αιτιολόγηση - κάλυψη όλων των θεμελιωδών ερωτημάτων που έχει ο καθένας από εμάς για την ύπαρξή και συνύπαρξή του μέσα σ’ αυτή την περιοριστική κοινωνία του σύγχρονου αστικού βίου, απαντήσεις δίνουν μονάχα με οικονομικού ενδιαφέροντος μανδύες.
Μέχρι εδώ όλα καλά γιατί έτσι αρχίζει για όποιον θέλει να ψάξει η μαγεία της αναζήτησης της αλήθειας ή η προσπάθεια μιας σφαιρικής κάλυψης των υπαρξιακών κενών αν προτιμάτε.
Το μεγάλο πρόβλημα αρχίζει όταν οργανωμένες ομάδες ανθρώπων θέλουν ντε και καλά να ακολουθούμε τις προσταγές τους με τους διάφορους τρόπους βίας που χρησιμοποιούν, αρχής γεννωμένης από την ωμή βία των όπλων και του αίματος έως τον ψυχοτρονικό πόλεμο των σύγχρονων μέσων μαζικής ενημέρωσης και παραπληροφόρησης…
Εμείς θα αντισταθούμε στις ολοκληρωτικού τύπου και χαρακτήρα πρακτικές ανά τον κόσμο και καβάλα σε μια ακτίνα φωτός παρέα με την τομή της και την τόλμη μας, θα φωτίσουμε καθημερινά ερωτήματα της σφαίρας του ρεαλισμού της φαντασίας σ’ ένα ταξίδι πολύ πιο μακριά από τις κάθε είδους συνομωσίες, γενοκτονίες και γενικότερα του συνόλου των κακών επιρροών.
Βρισκόμαστε μέσα σ’ ένα τεράστιο βομβαρδιστικό αεροπλάνο δεκαπέντε χιλιάδες πόδια πάνω από τη θάλασσα.
Από κάτω μας βλέπουμε το νησί.
Το βομβαρδίζουμε μέρες τώρα.
Γιατί τόσο αίμα;
Κανένας άνθρωπος δε θέλει τον πόλεμο.
Λίγοι τον αποφασίζουν πολλοί υποφέρουν.
Μέσα στη δίνη του πολέμου τους ξεχωρίζει ένας άγγελος που λέει μια προσευχή.
Δυο λόγια μονάχα καταφέρνω ν’ ακούσω: «Άγιοι μονάχα οι ελεύθεροι».
Ύστερα βλέπω καθαρά μπροστά μου τον ιπτάμενο Βούδα.
Οι λάμψεις είναι εκτυφλωτικές.
Η ανθρώπινη φύση δεν αντέχει και παρουσιάζεται μέσα στη σκοτοδίνη μου ένα όραμα, είναι «η ένωση των τριών Ήλιων».
Είναι αίσθηση ή παραίσθηση;
Το σκηνικό αρχίζει και φέρνει κάτι σε νταλικό.
Ένας αμερικάνος φίλος της παρέας μας μέσα σ’ όλα αυτά τα φοβερά και τρομερά που συμβαίνουν, θυμάται ένα golden statue of Jesus κι από αμηχανία προσεύχεται δυνατά.
Τα λόγια του όμως δε μοιάζουν με κλασικού τύπου προσευχή, μα είναι απόσπασμα από τα λόγια που είπε ένας γεροβουσμάνος από τους τελευταίους παραδοσιακούς του είδους σ’ ένα best seller του μέλλοντος.
Εμείς καβάλα πάντα πάνω στην αχτίνα φωτός και μη γνωρίζοντας αν είμαστε ή δεν είμαστε ή τι επιτέλους είμαστε – πάντως κάτι σαν θεατές μέσα σε ένα ζωντανά εξελισσόμενο έργο που όμως δε μπορούμε να το επηρεάσουμε και οι πρωταγωνιστές του οποίου δεν μας αντιλαμβάνονται- αποσβωλομένοι στα σίγουρα από την εναλλαγή των σκηνικών, καλούμε όλοι με μια φωνή έναν σοφό να έρθει τάχιστα όπως θα έκανε ο γοργοπόδαρος Ερμής αν τον καλούσε ο Δίας.
Το θέαμα μας έχει συνεπάρει και το ένα ερώτημα προκύπτει μετά το άλλο.
Ο σοφός έρχεται στιγμιαία και πετάει μέσα στο μυαλό μας μερικές ιστορίες που μοιάζουν με αστρόσκονη.
Η πρώτη ιστορία είναι αυτή του Human, λυπητερή θα έλεγα μα πολύ διδακτική.
Ακολουθεί η ιστορία εκείνης.
Ξαφνικά προσγειωνόμαστε μέσα σ’ έναν ελαιώνα.
Ξεπεζεύουμε την ακτίνα φωτός που καβαλούσαμε τόση ώρα και καθόμαστε πάνω στις ρίζες ενός αιωνόβιου Λεσβιακού δέντρου. Ακούμε από το Λεσβιακό δέντρο μια συγκλονιστική ιστορία που μας οπλίζει με θάρρος για το μέλλον κι αγάπη για τους διαφορετικούς συνανθρώπους μας.
Μας πιάνει όμως η νύχτα και ξαπλωμένοι όπως είμαστε πάνω στο δέντρο και κάτω από τον έναστρο ουρανό, βλέπουμε την ακτίνα φωτός που καβαλούσαμε καθόλη τη διάρκεια της μέρας στο παράξενο ταξίδι μας, να πεταρίζει ολοένα και πιο ψηλά πετώντας χρυσές σπίθες στο διάβα της και τελικά να ενώνεται με το ολοζώντανα φωτεινό φεγγάρι.
Είναι αυτή η ασημένια σελήνη που μας μιλά τώρα για την αστείρευτη ομορφιά του ετερόφωτου και την αξία της διασκευής.
Ονειρική καθώς είναι η βραδιά και εκατομμύρια τα φωτεινά στίγματα στον ουρανό, ένα κοινό όραμα αρχίζει και ξετυλίγεται στην φαντασία μας, μας μιλά, είναι αληθινό, είναι το Astroboy με τη δική του μοναδική ιστορία.
Ακούγοντας το, γαλήνη γεμίζει τις ψυχές μας και ο ύπνος ο αδελφός του θανάτου μας ξεκουράζει γλυκά.
Το σούρουπο είναι άγρια όμορφο και ο δυνατός αέρας που φυσά μας αναγκάζει γρήγορα να σηκωθούμε και να καβαλήσουμε την ακτίνα φωτός μας.
Βλέπουμε τον Ήλιο να ξεκινά με τ’ άλογά του την ουράνια διαδρομή του για να φέρει τη μέρα στη γη. Η ακτίνα φωτός μας ταξιδεύει στον Όλυμπο και βλέπουμε τον Πάνα ενώ ακούμε τα λόγια του αέρα.
Επόμενη στάση είναι το μέρος όπου προσπαθεί να επιβιώσει η χελώνα.
Αισθανόμαστε μια απίστευτη έλξη ο ένας για τον άλλο και τολμάμε να πούμε λόγια που δεν ειπωθήκαν ποτέ ξανά.
Πόσο γρήγορα περνάει ο γήινος χρόνος όταν περνάς καλά, πόσο γεμάτος είναι ο γήινος χρόνος όταν μαθαίνεις και νιώθεις εμπειρίες και περνάει απίστευτα γρήγορα ε;
το ξέρω το ξανάπα πριν, περνάει απίστευτα γρήγορα.
Ήρθε κιόλας το απόγευμα στις ψυχές μας.
Τελευταία στάση της ακτίνας φωτός -που μας κουβαλά τόσες γήινες ώρες ή μερικές στιγμές του νου και της νόησης από την συμπαντική σκοπιά αν προτιμάτε- είναι ένα δωμάτιο λιτό σ’ ένα πανέμορφο χωριό.
Εκεί χορέψαμε τον Λημνιακό χορό.
Γίναμε ξανά αδέλφια γύρω από τη φωτιά.
Η ακτίνα φωτός έφυγε μαζί με την πρώτη φλόγα από τη φωτιά. Μας άφησε όμως κληρονομιά τις 9 κάρτες της ζωής για να θυμόμαστε και να βλέπουμε, για να αναπολούμε και να μην ξεχνούμε.

Μην ξεχνάτε ποτέ σας αδέλφια τον κύκλο της φωτιάς.

Ο Ερμής

Ο Κερδοφόρος Ερμής ήταν ο θεός του εμπορίου. Ήταν ο αγγελιοφόρος των υπολοίπων θεών του Ολύμπου και ιδιαίτερα του Δία. Είχε την ιδιότητα να μεταμορφώνεται σε όποια μορφή αποφάσιζε. Επιπλέον ήτανε γρήγορος σαν αστραπή φορώντας τα περίφημα φτερωτά σανδάλια του, εξ ου και το προσωνύμιο ο γοργοπόδαρος Ερμής. Όλες τις ικανότητές του μπορούσε να τις αξιοποιεί ταυτόχρονα.

Ο Ιάσωνας ξεκλειδώνει την 4η διάσταση

Κάποιοι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να βρίσκουν λύσεις εκεί που όλοι οι υπόλοιποι βλέπουν αδιέξοδα. Μερικοί από αυτούς έχουν το ταλέντο να ξεφεύγουν από κινδύνους που όλοι οι άλλοι θεωρούνε αδιαπέραστους. Είναι ιδιαίτεροι; Έχουν μυστικές γνώσεις; Πιστεύουν απλά στο ακατόρθωτο και αυτό τους δίνει τη δύναμη να το πετύχουν; Ξεκλειδώνουν την 4η διάσταση κι έτσι μπρος στα μάτια όλων των υπολοίπων -που αντιλαμβάνονται μονάχα τις τρεις διαστάσεις- επιτυγχάνουν το παράδοξο ως δια μαγείας;

Ο κύκλος της ζωής (2)

Η αρμονία του κύκλου και η ομορφιά της μίξης των βασικών χρωμάτων μοιάζουν με τις απλές καθημερινές δραστηριότητες της ζωής. Όταν τις βιώνουμε αρμονικά –σαν σε κύκλο – μπαίνουμε στην ουσία κι αποκτούμε βάθος, γινόμαστε κοινωνοί της ποιότητας εκείνης που προκύπτει από τις μίξεις των ανθρωπίνων αναγκών –σα τις μίξεις των βασικών χρωμάτων- που όταν δε γίνονται αυτοσκοπός καταλήγουν στη δημιουργία του πνεύματος δηλαδή αυτής της συναίσθησης που γνωρίζει την αιτία και το σκοπό της ύπαρξης.

Ο Λημνιακός χορός

Απόγευμα Σαββάτου σ’ ένα δωμάτιο λιτό, σ’ ένα πανέμορφο χωριό, σε μια γωνιά του Αιγαίου, σ’ ένα κόσμο αλλοτινό μα και συνάμα αιώνιο, είδα ζευγάρια από διαφορετικές γενιές να χορεύουνε χορούς θεϊκούς, να στροβιλίζονται σ’ αέρινους ρυθμούς, και κείνο το δωματιάκι έγινε το κέντρο του κόσμου, ένας πυρήνας Φωτός εμφανίστηκε στη μέση κι όλοι όσοι ήμασταν εκεί -παραδοσιακοί και μη, χαρήκαμε με την ψυχή μας το Φως το αληθινό - μ’ έναν απλό χορό, μοναχά με μια ζεστή ματιά αδέλφια ξαναγίναμε γύρω από τη φωτιά, χωρίς φρου φρου κι αρώματα – χωρίς τα περιττά – χωρίς όλα τα του κόσμου τα ψεύτικα, χωρίς πολλά πολλά.

Ο σοφός (όπως όπως Αμερική)

Γύφτικο design, όλα πουλιούνται κι αγοράζονται μισοτιμής, γρήγορο φαί Klein , κι αναψυκτικό τεράστιο, είμαστε όλοι fine, ανατολικό προάστιο, ζούμε δε ζούμε, μα όλοι εκεί.. πλαστική ρουτίνα, ντεμέκ τσαχπίνα, μέρα τη μέρα να πνίγεται η φωνή, να γυρίζει ο χρόνος, θα λείπει η ζωή, μάταιη κραυγή.
Θα γυρίσω το σκοτάδι να γίνει μέρα, θ’ ακούω ολημερίς την ΕΡΑ, να σκαμπάζω τα κόλπα τα παλιά, όλα με lifting-νέα-πουροψυχεδελικά, να μη θέλω να μεγαλώσω άλλο, να γίνω λέρα με τιρκουάζ μαλλί και ροζ κορδέλα, έλα, πουλάω όνειρα, κι αν θες, τύφλα να έχουν οι θεές, χαρίζω σύνορα, έχεις ωραία ματοτσίνορα, μαριονέτα της μαριονέτας, μαγεύομαι απ’ τους ήχους μιας τρομπέτας, το τζάμι έχει θολώσει και κάνει κρύο, ανοίγω την πόρτα, καληνύχτα και αντίο.
Στις μικρές στιγμές του ταξιδιού μου τη σπάνε τα ρολόγια και θέλω ν’ ακούω λόγια, έπεσε μεγάλη ευθύνη, μ’ έπιασε πονοκέφαλος κι ήπια μια ασπιρίνη.
Βαθύς ύπνος από τα λόγια, μπέρδεμα του μπερδέματος, συλλογές με πεταλούδες κάνουν παρέα με στριπτητζούδες, καλή τιμή, πρώτη και δεξιά, γλιστρά ο πάγος πάρτο ζερβά, ακόμη κι οι ανηφόρες γίνονται δρόμοι, σε αμπάρια εμπορικών – λάγνοι λοστρόμοι, το κυνήγι των μαγισσών, έχεις χρόνο μεγάλωνε κόμη…

Οι ενεργειακές αντιδράσεις

Κοιτάζοντας από ψηλά - σαν μια μορφή κάτοψης- παρατηρούμε σε δύο φάσεις – μίκρο και μάκρο - από μέσα προς τα έξω αντίστοιχα- τις ενεργειακές ενώσεις και απωθήσεις κάποιων τυχαίων στοιχείων της φύσης. Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις διαφορετικές δυνάμεις –που μας δίνουν οπτικά ένα υπέροχο δυναμικό πεδίο - προκαλούν αλυσιδωτές ενεργειακές εκρήξεις μεταξύ των οποίων οι χημικές αντιδράσεις των διαφόρων φάσεων εξέλιξης του φαινόμενου παράγουν ένα απίστευτα όμορφο ψηφιδωτό χρωμάτων με τις επιμέρους ποικίλες χρωματικές μίξεις να καταλήγουν σ’ έναν οργασμό συνθετικής δραστηριότητας.

Το μονοπάτι του Φωτός

Να στηθείς μπροστά στο μονοπάτι του φωτός και να δεις την ακανόνιστη σκιά σου αμυδρά να φαίνεται πάνω στους κύκλους που απαρτίζουν την κυκλική στοά. Θα πάρεις μια εικόνα που θα σε βοηθήσει στο ταξίδι της ψυχής αμέσως μόλις αποχωριστείς το σώμα σου. Μην τρομάζεις. Όλοι περνάμε από αυτό το τούνελ. Μια φορά όταν γεννιόμαστε ερχόμαστε από μέσα προς τα έξω και μια φορά όταν πεθαίνουμε πηγαίνουμε από έξω προς τα μέσα.

Το Νταλικό

Μέσα από τα μάτια της φαντασίας μας ξεπηδά το παραπέντε των ονείρων μας και ταξιδεύουμε στους αιθέρες των αισθήσεων και των παραισθήσεων. Πάντα υπάρχει μια ενεργειακή αφορμή που χρωματίζει τις συνθέσεις μας είτε αυτές είναι χαρούμενες είτε είναι μελαγχολικές.

Η Σελήνη

Πόσοι τρόποι υπάρχουν άραγε για να διασκευάσεις κάτι πρωτότυπο; Μάλλον αμέτρητοι και σίγουρα ο καθένας από αυτούς δίνει και μια διαφορετική διάσταση, προσθέτει ή αφαιρεί κάτι από την αγριάδα του γνήσιου - του πρωτότυπου. Έτσι κι έγινε και κείνο το βράδυ με πανσέληνο. Κάθε φακός και μια διαφορετική οπτική, κάθε συνδυασμός μεταξύ διαφορετικών φακών και ένα άλλο αποτέλεσμα. Στο τέλος των συνδυασμών ήρθε μια πλειάδα παραμορφώσεων για να αποδείξει ότι κάθετι που βλέπουμε μπορούμε να το δούμε κι αλλιώς, κι αλλιώτικα, και τελειωμό δεν έχει, όπως οι γνώμες και οι απόψεις που αλλάζουν όταν αλλάζουνε τα πρίσματα κι οι οπτικές μας…Η σελήνη μεταμορφώθηκε σ’ ένα παιχνίδι κυκλικών ετερόφωτων δίσκων για να μας θυμίζει πως όλα έχουν μια αφορμή και μ’ αυτή παρέα κι όρεξη για δημιουργία πάντα κάτι νέο θα προκύπτει!

Εκείνη

Πάντα θα υπάρχει μια εκείνη στο μυαλό αυτών που δε συμβιβάζονται με τίποτα. Πάντα θα υπάρχει μια εκείνη ζωντανή από σάρκα ή νεκρή απ’ την tv, όρθια ή καθιστή, θα υπάρχει για να θυμίζει σε όλους την αχαριστία της σάρκας, την ματαιοδοξία της υλικής επιτυχίας. Ναι, πάντα θα υπάρχει εκείνη με το ωραίο κορμί μα δίχως κεφάλι, για να θυμίζει σε όλους μας πως το μυαλό έχει λογική και μπορεί ακόμη και να φαντασιώνεται απροκάλυπτα μα δεν μπορεί ν’ αγαπήσει όπως αγαπά η ψυχή, κι η ψυχή αγαπά αληθινά , μοναδικά, ολοκληρωτικά και μονάχα το άλλο της μισό.

Άγγελος

Μακάριοι οι ψυχροί άνθρωποι που δε γνωρίζουν τον πόνο, κείνοι που δεν έχουν τσιμπηματάκια στην καρδιά, κείνοι που φεύγουν το δίχως άλλο, κείνοι που πιάνουν την πέτρα και δε τη στύβουν παρά την πετούνε,
Μακάριοι όλοι εκείνοι που έπνιξαν τις φωνές των ποιητών και τους απαξίωσαν, κείνοι που τους πέταξαν στα πρόσκαιρα τάρταρα,
Μακάριοι κείνοι που βοήθησαν τους λίγους ν’ αποκτήσουν πλούτη κι έσωσαν την ψυχή των πολλών,
Μακάριοι κείνοι που δεν πολεμούν παρά κρύβονται και προσκυνάνε τους –όποιους- κατακτητές.
Θάνατος μοναχά υπάρχει για τους δολιοφθορείς της άρχουσας τάξης του ύπνου.
Λύτρωση μοναχά υπάρχει για τους μαχητές της ελευθερίας που συνεχίζουν τον αγώνα τον καλό και μετά τον θάνατο.
Μακάριοι κείνοι που ξανάφεραν το μεσαίωνα κι έχουνε γνώση του χωροχρονικού φαινόμενου.
Άγιοι μονάχα οι ελεύθεροι.

Morning Glory

Το πρωινό μεγαλείο του γνησιότερου καλλιτέχνη - της ίδιας της φύσης- κάνει την εμφάνισή του. Καθώς οι πρώτες ακτίνες του ηλιακού δίσκου ξεπροβάλλουν από την ανατολή, η μεγάλη κυρία – η φύση- εμφανίζεται για να λουστεί με φως και να συνεχίσει τέλεια και αρμονικά -όπως μονάχα αυτή γνωρίζει- το έργο της , την δόμηση της ζωής.

Bubble Angel

Μερικές φορές τα θαύματα συμβαίνουν γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας. Κάποιοι άνθρωποι παραμένουν παιδιά σε όλη τους τη ζωή. Ένας άγγελος που κάνει φούσκες από σαπουνάδα στέλνει μυνήματα χαράς και αγάπης σε όλα τα παιδιά του κόσμου, σε όλους εκείνους για τους οποίους τα χρόνια που περνούν και τα σημάδια του χρόνου στο κορμί – η ηλικία – δεν είναι παρά μια φορεσιά που φθείρεται, η φορεσιά που φορά η ψυχή του καθενός μας.

Τομή ακτίνας Φωτός

Το Φως είναι μέσα μας, βρίσκεται γύρω μας, τρυπώνει παντού. Χάρη σ’ αυτό ζούμε κι αναπνέουμε. Είναι το πιο βασικό συστατικό της ύπαρξής μας. Άραγε πως θα μπορούσαμε να το αποτυπώσουμε σε ένα φύλλο χαρτί; Είναι τόσο απλά σύνθετο που ίσως να μπορούσαμε ν’ αντιληφθούμε μονάχα μια τομή του που να κατευθύνεται προοδευτικά προς όλες τις γνωστές μας κατευθύνσεις. Μια προσπάθεια της στιγμιαίας φυλάκισής του στην ανθρώπινη αντίληψη ίσως και να έμοιαζε με έναν πολύχρωμο συνεχώς μεταβαλλόμενο –χωροχρονικά- δίσκο. Ίσως…

Το Λεσβιακό δέντρο

Είναι πουρναριά, είναι ελιά; Είναι και τα δύο μαζί; Ναι, είναι και τα δύο μαζί και ξεχωριστά ταυτόχρονα! Είναι σα να ήταν μια πανέμορφη ελιά ξέχωρη και μια άγρια περήφανη πουρναριά κι αυτή ξέχωρη! Κι όμως είναι δύο διαφορετικά δέντρα στο ίδιο δέντρο! Ανήκει στο μεγαλείο της φύσης παρόλο που θα το χαρακτηρίζαμε παράξενο, ανώμαλο, άρρωστο, ιδιοφυές, περίεργο, θα το λέγαμε ίσως αφύσικο ή και τέλειο ή θα δίναμε ακόμη χίλιες δυο ταμπέλες χαρακτηρισμών επειδή απλά είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ από αυτό που έχουμε συνδέσει στο μυαλό μας ως «κανονικό» ... Θυμίζει τους διαφορετικούς ανθρώπους που υπάρχουν γύρω μας, μπορεί να είναι πιο έξυπνοι από εμάς γι’ αυτό εμείς τους κολλάμε την ταμπέλα του «τρελού», μπορεί να έχουν διαφορετικά σεξουαλικά γούστα γι’ αυτό εμείς τους λέμε «ανώμαλους», μπορεί να έχουν άλλα πιστεύω από εμάς γι’ αυτό εμείς τους λέμε «άπιστους» και γενικότερα ότι διαφορετικό βλέπουμε το χαρακτηρίζουμε κάπως βολικά για εμάς για να βγούμε από την ανασφάλεια της αμάθειας μας, για να βγούμε από την δύσκολη θέση της μη αντίληψης του άλλου , του ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥ. Όχι δεν είναι περιθωριακός κανένας από μόνος του. Η κοινωνία μας έμαθε να βγάζουμε εύκολα συμπεράσματα αρνητικής φύσεως γιατί δεν μας έμαθε να αποδεχόμαστε το διαφορετικό και να το προσεγγίζουμε με τη ματιά της γνώσης, της διεύρυνσης των αντιληπτικών μας δυνατοτήτων. Όλοι μα όλοι είναι φυσιολογικοί γιατί υπάρχουν και μάλιστα είναι πιο σπάνιοι από εμάς γιατί είναι λιγότεροι! Ας μάθουμε από τους διαφορετικούς ανθρώπους αυτό που δεν μας αφήνει να δούμε το περιοριστικής αντίληψης κατεστημένο βλέμμα μας. Θα γίνουμε σίγουρα καλύτεροι άνθρωποι, πιο πλούσιοι συναισθηματικά και γνωσιακά, εξυπνότεροι και όντας πιο απελευθερωμένοι μπορεί να ανακαλύψουμε κι άλλες πτυχές του εαυτού μας, κι άλλες δυνατότητες του μυαλού μας…

Ο Πάνας (ανέμου λόγια)

Ανέμου λόγια, ήρθαν οι οχτροί κινήσανε τα πιόνια, ιδανικά; Όλα υλικά και οι τρελοί να παίζουνε βιολί.
Μυαλό ατροφικό, έτσι όλους μας θέλουνε σαν σε κήπο ζωολογικό.
Ανέμου λόγια, σπάστε τα ρολόγια, τις αλυσίδες βγάλτε, έφτασαν τα χρόνια.
Παράνομη ανομία, η κοινωνία φρόντισε να γίνει αναρχία, έννομες νομές, κι η πολιτεία βρίθει, ψάχνει αφορμές.
Ανέμου λόγια, όλοι στη σειρά ρυθμίστε τα ρολόγια, απάνεμη σιωπή, χωρίστε οικογένειες, πληρώστε διατροφή, κινείστε οικονομία με πόλεμο σκατά και αμαρτία.
Ανέμου λόγια, περάσανε τα χρόνια, ήρθε η εμπειρία κι γίνηκε πορεία, μέσα σε θάλασσες φουρτουνιασμένες ακόμη κι εξαγριωμένες, ζώα στη χλιδή, κι η πείνα εκεί, ω τι εξαθλίωση, αρκεί για να πειστεί ο μέσος όρος εκτός κι αν φύγει και πάει στο Άγιον Όρος.
Ανέμου λόγια, βότανα κι αφιόνια, λουλούδια καταγής, μορφή υποταγής- ένα με τη φύση-, ένα μ’ ουρανό και γης.

Ο κύκλος της ζωής

Τη ζωή μας συνθέτουν απλά πράγματα. Όλοι όσοι αγαπάμε και μας αγαπούν αποτελούνε το βασικό συστατικό. Οι ωραίες στιγμές της καθημερινότητας καθώς και οι μικρές γλυκές πραγματοποιήσιμες επιθυμίες της είναι τα επιμέρους συστατικά της ζωής που δίνουν εκείνες τις απαλές πινελιές και νοστιμεύουν τη ρουτίνα αναπτερώνοντας συνάμα το ηθικό μας. Ο κύκλος της ζωής του καθενός μας μπορεί να μοιάζει σαν μία συνταγή φαγητού με μας ως μάγειρες και το κορμί μας σαν την κουτάλα που ανακατεύει τα συστατικά και με την βοήθεια της νόησης και των χεριών μας προσθέτει υλικά προσπαθώντας να νοστιμέψει το αποτέλεσμα! Ή θα μπορούσε να μοιάζει η ζωή μας με ένα ψυχογράφημα, με την καμπύλη του ασθενούς - εαυτού μας να παρουσιάζει σκαμπανεβάσματα ανάλογα με την ηθικοπλαστική μας θεώρηση – αντιμετώπιση των προκλήσεων της κάθε μέρας. Ή θα μπορούσε να… Πολλές οι παρομοιώσεις που μπορούν να ειπωθούν, κι ακόμη πιο πολλές οι επικρατούσες -και μη- τάσεις και απόψεις στα μεγάλα ερωτήματα για την ανθρώπινη ύπαρξη. Τελικά ο κύκλος της ζωής είναι πολύ απλός και περιλαμβάνει: ένα φύλλο ακουαρέλας, τα βασικά χρώματα, κανά δυο - τρία πινέλα, λίγο νεράκι , καλή διάθεση και νάτος!

Ο ιπτάμενος Βούδας

Πολλοί λαοί, πολλές παραδόσεις, αφάνταστη ομορφιά πάνω στο χαλί της διαφορετικότητας, αμέτρητες οι ωφέλειες από την ανταλλαγή απόψεων, ουσιαστική η πρόοδος της παραδοχής και της αλληλοεκτίμησης, κορυφαία η επιλογή της αυτοσυνείδητοποίησης, ωραία η αποδοχή της γνώσης, δύναμη και πλούτος η ομόνοια στη σύνθεση των στόχων, Βούδας, Αλλάχ, Χριστός, Αγάπη, Ελπίδα, Ειρήνη, Ομοψυχία.

Ο Ήλιος

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν πως τον ηλιακό δίσκο τον μεταφέρει με το άρμα του που το τσουλούν ουράνια ιπτάμενα άλογα ο θεός Ήλιος. Τι μαγική περιγραφή! Σήμερα που όλοι ξέρουμε πως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο στ’ αλήθεια, αναρωτιόμαστε μήπως έχει κάποια συμβολική έννοια αυτός ο μύθος. Ο θεός Ήλιος είναι ο κάθε συνάνθρωπος και συνοδοιπόρος που μας βοηθά να περάσουμε όμορφα ή έστω υποφερτά κατά τη διάρκεια της μέρας το χρόνο που ανήκει στην οπτική αίσθηση του καθενός μας. Είναι όλοι αυτοί που μας βοηθούν να μαθαίνουμε, να αγαπούμε, να φτιάχνουμε, να … Τ’ άλογά του είναι οι όμορφες σκέψεις, οι ευγενικές πράξεις που μας φωτίζουν και μας δίνουν κουράγιο να συνεχίσουμε εωσότου έρθει η ώρα της ξεκούρασης παρέα με τη νύχτα.

Ο Μεγαλέξανδρος

Όταν ο Αλέξανδρος πέθαινε είχε μια φοβερή επιθυμία που την πήρε μαζί με την ψυχή του στο ταξίδι του εξαγνισμού. Ήθελε λοιπόν να γυρίσει μετά από πολλές εκατοντάδες χρόνια πίσω στην ανθρώπινη ζωή και να δει τι θα ‘χει απογίνει ο λαός που τόσο αγάπησε και τόσο αγαπήθηκε από αυτόν, τι θα ‘χει παραμείνει από τις κτήσεις και τις πολιτιστικές επιρροές της μεγάλης πορείας των Μακεδόνων στον τότε γνωστό κόσμο. Ήρθε ένα απόγευμα μαζί με άλλους τουρίστες στον αρχαιολογικό χώρο της Πέλλας. Εκεί τον πρωτοείδα χωρίς να συνειδητοποιήσω ότι αυτός ήτανε. Αργότερα την ίδια πάντα εποχή τον ξαναείδα στην Ολυμπιάδα και στα όρη της Χαλκιδικής. Τώρα πια ήμουνα σίγουρος, αυτός ήτανε. Έκανε αρκετές περιηγήσεις στο χώρο της Μακεδονίας όπου και τον εντόπισα επανηλλημένα σε ένα συνεχές χρονικό διάστημα περίπου 2 χρόνων. Πάντα με το ίδιο θλιμμένο ύφος να κοιτά τα απομεινάρια της πέτρας και των ψυχών μας. Κάθε απόπειρα να του μιλήσω αποτύγχανε. Όλο κάτι συνέβαινε και δεν κατάφερνα να του μιλήσω. Τον θυμάμαι όμως και πιο καλά θυμάμαι το πρόσωπό του και τον τρόπο που κοιτούσε.

Η χελώνα

Πριν μερικές δεκαετίες στο Αιγαίο πέλαγος κυκλοφορούσαν μερικές χιλιάδες μεσογειακές χελώνες προσφέροντας αρμονικά τις υπηρεσίες τους στην εύρυθμη λειτουργία του οικοσυστήματος. Σήμερα έχουν απομείνει μερικές δεκάδες που προσπαθούν απεγνωσμένα να επιβιώσουν. Οι αιτίες γνωστές σε όλους. Οι νεκρές χελώνες μεταξύ των άλλων υπό εξαφάνιση ζώων κάνουν έκκληση από τα έγκατα του Άδη στους αφέντες ανθρώπους να πάψουν να καταστρέφουν το οικοσύστημα προς τέρψιν της αχορταγιάς των. Καλύτερα να πεινάς όταν σηκώνεσαι από το τραπέζι παρά ν’ αγκομαχάς από το φούσκωμα της κοιλιόδουλης νοοτροπίας σου. Είναι προτιμότερο να νιώθεις το ρούχο που φοράς δικό σου παρά να μη ξέρεις τι έχεις στην ντουλάπα σου. Περπάτα και πήγαινε στη δουλειά σου. Διασκέδασε κάνοντας μια αναζωογονητική διαδρομή με το ποδήλατο σου. Θα δεις αποτελέσματα άμεσα στην βελτίωση της υγείας σου. Θα νιώσεις ευεξία και θα συνειδητοποιήσεις την προσφορά σου στο οικοσύστημα. Θα αισθανθείς περήφανος για τον κόσμο που θα παραδόσεις στα παιδιά σου.

Η ένωση των τριών Ήλιων

Σε μια θάλασσα αξιών, ιδεών, συμβόλων κι επιθυμιών, σε μια ενεργειακή μίξη παρατηρήσεων, απόψεων και ρήσεων, δράσεων κι αντιδράσεων, σε μια δίνη από γνώμες, αλήθειες και ψέματα, μέσα στο υπερπέραν κι έξω από την ασφάλεια του μικρόκοσμου του καθενός από εμάς, γίνονται πράματα και θάματα που μπορεί και να μη μάθουμε ποτέ. Πότε ήταν- θα ‘ναι- δε θυμάμαι – δε γνωρίζω, έγινε – θα γίνει; - μια ένωση που έμελε – μέλει – ν’ αλλάξει τις τύχες ολονών μας. Η ένωση των τριών Ήλιων.

Διαστρικό ταξίδι (ο πρώτος μήνας σου στη σάρκα)

Το θαύμα της ζωής. Στην αρχή δε ξέρω τι. Ήτανε κάποιοι, ήρθαμε εμείς. Μετά εμείς ερωτευτήκαμε. Παίξαμε. Κρυφτήκαμε. Ενώσαμε ψυχή και μείναμε μαζί. Νοιώσαμε ταυτόχρονα θεοί και τόσο δα μικροί και ταπεινοί. Τη στιγμή που χάραξε η αυγή χάρηκε η ψυχή, ενωμένοι οι δυο μας, γαντζωμένοι ο ένας στο κορμί του άλλου, αρχιτέκτονες της φύσης, μάστορες της ίδιας της ζωής.
Ολονυκτία προσευχή μέσα σε νύχτα με βροχή. Ταξιδέψαμε ζωσμένοι με σώμα και ψυχή, ως μετάνοια αμαρτιών, ως αρετή και λύτρωση δεκάδων χιλιάδων προγόνων, φίλων και συγγενών, ήρθες εσύ, φασολάκι Βενιαμίν, ω Χριστέ μου αμήν, γεμάτο αρώματα χιλιάδων λουλουδιών- εσύ, που σφύζεις από φρεσκάδα και ζωή, όνειρο και άγγελος μαζί, απορροή αρωμάτων σπάνιων μεθυστικών, αίμα δύο γενεών, απόλυτη αγάπη, εμείς κι εσύ κι ο κόσμος -αγάπη μου- όλοι μαζί.

ASTROBOY

Καταγόμαστε λένε κάποιοι από τα άστρα. Υπάρχουν αρκετοί μύθοι που αναφέρονται σε αυτήν μας την καταγωγή. Άλλωστε έχουν γραφεί κι ακουστεί πολλές ιστορίες που μιλούν για τους αστρανθρώπους. Μεγάλοι ερευνητές προσπάθησαν να το αποδείξουν. Μερικοί είδαν σε διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα ομοιότητες με την σύγχρονη διαστημική τεχνολογία. Πέρα απ’ όλα αυτά και τις ποικιλόμορφες ερμηνείες ας ψάξουμε να βρούμε την απάντηση με έναν απλό τρόπο. Ας κάτσουμε κάτω από τον έναστρο ουρανό μια ωραία νυχτιά κι ας συλλογιστούμε. Πόσο μαγική μπορεί να είναι αυτή η εικόνα του ουράνιου θόλου με τα εκατομμύρια των εκατομμυρίων φωτεινά στίγματα να μας περιτριγυρίζουν; Τι παράξενα συναισθήματα πλημμυρίζουν την ψυχή μας, όταν συνειδητοποιούμε την απεραντοσύνη του σύμπαντος; Η φαντασία καλπάζει σε τέτοιες στιγμές. Η ομορφιά σκλαβώνει τις αισθήσεις και το νου. Ο χώρος και ο χρόνος αρχίζουν να γίνονται σχετικά, πολύ σχετικά… Πάμε ένα ταξίδι στον ουρανό παρέα με τ’ άστρα; Το αστρόπλοιο περιμένει με τις μηχανές αναμμένες! Ελάτε, τα μάτια της φαντασίας σας θα δώσουν εξηγήσεις σε όλα τα φαινομενικά παράδοξα.

ΤΟΛΜΑΜΕ

Μέσα στα ίδια της βρόμικης πόλης και τα άχρωμα κουτσομπολιά των χωριών…,
ξεχωρίζουνε τέσσερα κόκκινα χείλια κι ένα άσβηστο πάθος.

Έξω από τα πρέπει και τα είθισται μιας παρακμάζουσας θρησκοληψίας του φόβου και των προκαταλήψεων…, καίει μια παντοτινή φλόγα.
Είναι το νέκταρ των κορμιών που φίλεψαν τις ψυχές με νερό καθάριο…

Και τα ταμπού γίνανε φωτεινές λαμπάδες!
Ναι, είμαστε ζωντανοί.
Τολμάμε