ΤΟΛΜΑΜΕ

Μέσα στα ίδια της βρόμικης πόλης και τα άχρωμα κουτσομπολιά των χωριών…,
ξεχωρίζουνε τέσσερα κόκκινα χείλια κι ένα άσβηστο πάθος.

Έξω από τα πρέπει και τα είθισται μιας παρακμάζουσας θρησκοληψίας του φόβου και των προκαταλήψεων…, καίει μια παντοτινή φλόγα.
Είναι το νέκταρ των κορμιών που φίλεψαν τις ψυχές με νερό καθάριο…

Και τα ταμπού γίνανε φωτεινές λαμπάδες!
Ναι, είμαστε ζωντανοί.
Τολμάμε